Avonturen en werken
Door: nickykonings
Blijf op de hoogte en volg nicky
26 Maart 2011 | Kameroen, Limbe
Hallo allemaal, nu is het echt wel weer een tijdje geleden dus ik heb me maar nog eens snel naar het internet gehaast. Ik heb nog wel wat noemenswaardige avonturen met m'n ouders beleefd. Excursie met gids naar Crater Lake geregeld. Sofie raadde mij dit aan en omdat we nog niet verder dan het strand en zwembad waren gekomen leek het mij een goed plan ook eens iets van de omgeving te zien. Crater Lake is een groot meer midden in regenwoud. Het zou een wandeling zijn van anderhalf uur naar dit meer en onderweg kwam je langs Light House (vuurtoren) en prachtige strand. Oke zo gezegd zo gedaan, gids geregeld die om 10.00h voor Bifunde Centre op ons zou wachten. Wij waren half uurtje te vroeg en gingen er al vanuit dat de gids op de Kameroense tijd zou komen (half uur te laat dus). Tot mijn grote verbazing was hij 15 min. te vroeg! Mijn god, dit belooft een mooie dag te worden! Taxi richting Crater Lake genomen en ons grote avontuur begon toen we langs de weg ergens stopte. Eerste een half uurtje over het strand, dit was dan ook nog goed te doen en leverde prachtige foto’s op. Hierna door het regenwoud zo’n drie kwartier. Dit ging al wat moeilijker. Het was echt oppassen geblazen om niet te vallen omdat het heel glad was, er was geen goede weg om te lopen en er waren stukken bij waar je echt tussen de stenen door moest klauteren. Maar oke, een beetje avontuur kan geen kwaad. Het werd me echter een beetje teveel avontuur toen we B.I.R passeerden. Dit is de hoogste militaire groep van het leger in Kameroen. Ze zagen ons aankomen en begonnen al van alles naar onze gids te schreeuwen. Wacht hier maar even, zei Paul tegen ons. We hebben ongeveer 10 min. gewacht waarna de gids naar ons toe kwam met de mededeling dat dit leger hier nieuw was en ze nu geld wilden van ons als we door wilden lopen naar Crater Lake. Maar liefst 30.000 Franc.(ong. 45€). We hadden al genoeg voor deze excursie betaald dus dat zou wel erg veel geld worden. Maar goed, we wilden nu toch wel naar dat meer toe en papa besloot z’n beurs te trekken. De gids was zo vriendelijk zelf ook mee te betalen en zo konden we 50/50 doen. Toch voelde het erg onveilig en ongemakkelijk, wij drie blanken op een afgelegen stuk regenwoud tussen militairen die van alles schreeuwden dat we toch niet verstonden . Vooral ook omdat we van alle corruptie wisten. Paul is gaan betalen en hij kwam terug met het nieuws dat we nu wel twee ‘gidsen’ van het leger mee kregen. We mochten absoluut geen foto’s maken van Light house en ik denk dat deze kerels mee gingen om ervoor te zorgen dat wij dit ook zeker niet deden. Hier was mama natuurlijk helemaal niet gerust op, twee gewapende mannen achter ons aan. ‘Feel free’, zeiden ze ook nog zo mooi. We moesten ons geen zorgen maken en Paul heeft wel drie keer tegen mama gezegd dat alles in orde was. Uiteindelijk toch maar doorgezet en dan eindelijk op naar Crater Lake. Om allereerst bij Light house te komen moesten we maar liefst 200 trappen op. En niet zomaar trappen. Hele hoge trappen wat dan ook heel vermoeiend was. We dachten dat het niet erger kon worden maar om bij Crater Lake te komen moest je langs een touw een stenen wand van enkele meters opklimmen. Toen ik dit zag was m’n eerste reactie ‘Oh God!!’ , wat de militairen natuurlijk erg grappig vonden. Dat willen we die witte wel eens zien doen!! Ik moet eerlijk toegeven dat mama sneller boven was dan mij maar met de nodige hulp heb ik het dan toch gered. En dit alles voor het teleurstellende uitzicht over een stom meer waar je niet eens in kon zwemmen. Van een afstandje kon je het bekijken en daar was niet eens plaats om te zitten, ja je kon een beetje tegen een boomstronk aanhangen. Het was tevens al heel de tijd aan ’t regenen, maar dit was dan ook de tweedes natste plaats van Kameroen volgens de gids. Nou nou, boffen wij weer even!!! Na hier 15 min. gestaan te hebben dezelfde weg terug en we waren allemaal opgelucht dat we zonder problemen langs de militairen terug konden lopen. Stelletje achterlijke maakten zelfs nog gebaren of we een leuke tijd hadden gehad. Ja, het was de 90.000 Franc helemaal waard (NOT).
Om twee uur in middag al terug en pa en ma helemaal kapot. Ik ben nog een beetje gaan zwemmen en heb de badmeester van ons hotel geleerd zwemmen (Ja, je leest het goed)! Elvis is badmeester maar hij weet dus niet hoe hij moet zwemmen, maar na de nodige uurtjes oefenen moet ik zeggen dat hij de schoolslag goed onder de knie had (nog altijd beter dan het ‘zwemmen als een hond’ dat hij voorheen deed. Zo noemt hij het zelf ook, ‘I swim like a dog, that’s much easier’, ja dat zal best maar het ziet er toch niet uit!!!). Ook deze pret verging al snel toen er een paar mannen in het zwembad te dronken werden en ruzie met iedereen begonnen te zoeken. Het leek me wijs en verstandig om ook maar even naar de kamer te gaan.
Tweede week dat pa en ma hier waren heb ik gewerkt en zij hebben wat bij het hotel gehangen. Iedere dag stonden ze trouw om 12u in de middag klaar om met mij te lunchen in Chella’s, het restaurant van het wildlife centre. Heerlijk even geen Afrikaans eten maar gewoon pizza en sandwiches. Deze week is dan ook weer voorbij gevlogen en voor ik het wist was het alweer tijd om afscheid te nemen. Op het moment zelf ging dit gemakkelijker dan verwacht maar de dag erna heb ik me wel treurig gevoeld. Gelukkig had ik genoeg mensen om leuke dingen mee te doen en afleiding te zoeken. Met Tunji gaan zwemmen in hotel Mira Mare, waar het water nu groen was, heel erg apart kleurtje voor een zwembad! ’s Avonds gaan eten in Neptune, mijn nieuwe favoriete restaurant waar je voor weinig geld heerlijk westers kunt eten. Met pa en ma voor de eerste keer hier geweest omdat een andere blanke uit ons hotel ons dit aanbevolen had. Scampi’s met honing en gember, hmmm..
Voor de rest was mijn werkweek hetzelfde als andere weken. Paar dagen met chimps gewerkt waar ik een nieuwe vriend heb gemaakt. Mac, I love him already! Als ik kom aangelopen maakt hij gekke geluidjes om m’n aandacht te krijgen en als ik naar ‘m toe ga, gaat hij m’n arm groomen. Dit is iets dat chimps bij elkaar doen om de opnderlinge band hechter te maken. Mac zit al twee maanden binnen in een kooi omdat hij zo slim is en uit ieder buitenverblijf kan ontsnappen. Elektriciteit of niet, hij vindt altijd wel een weg om uit te breken en het is niet dat hij iemand kwaad doet dan, maar een loslopende chimp is natuurlijk nooit goed. Andreas zegt dat hij de goedheid zelf is. Hij komt naast je zitten en wil meedrinken en eten. Het enige dat hij wil is tussen de mensen zijn. Triestig om te zien dat het arme beest nu iedere dag binnen opgesloten zit, maar ze zijn naar een ‘oplossing’ aan het zoeken om hem niet te laten ontsnappen. Maar zoals we weten zal dit wel even duren op de Afrikaanse manier! Ook weer twee dagen op quarantaine afdeling gewerkt en het is altijd lachen met Killi. Deze week zijn Annelies en Noortje aangekomen. Twee Nederlandse dames, en het is echt heel erg fijn om gewoon lekker Nederlands te praten. Gister na het werk was er een voetbal match tussen de mannen van wildlife centre en mannen van het dorp van Chu John (verzorger van wildlife centre). Na de wedstrijd scheen er een soort van borrel te zijn en hier zijn Emily, Annelies, Noortje en ik dan ook heen gegaan. Eenmaal daar aangekomen bleek het wel even anders te zijn dan we verwachten! Iedereen zat stil rondom tafels en we werden gelijk aangestaard toen we binnenkwamen. De reactie van Noortje was dan ook gelijk, ‘Het is net een begrafenis hier!’.. Haha.. We hebben het niet laat gemaakt en waren om 22u alweer terug, en ik dacht nog dat die Afrikanen zo goed in feestjes bouwen waren!
De week zit er weer op en nu nog 5 te gaan. In het begin dacht ik dat de tijd echt niet voorbij ging maar nu ben ik juist bang dat het te snel gaat. Ik heb me zo goed aangepast en heb het echt naar m’n zin nu. De verzorgers zijn zo leuke en vriendelijk iedere keer weer en dat maakt het werken dan ook extra leuk! Ik ga echt genieten van de laatste weken want wie weet kom ik hier wel nooit meer terug. Alhoewel ik er echt al over na aan ’t denken ben om voor een maandje volgend jaar terug te komen, aangezien pa en ma hebben gezegd dat als ik terug kom, zij me zeker weer komen opzoeken! Dus ondanks de Afrikaanse probleempjes hebben ze het toch erg naar hun zin gehad!
Dikke kus en tot snel maar weer (ik zal deze keer proberen geen twee weken te wachten met m’n volgend verhaal;) )
XoXo
Om twee uur in middag al terug en pa en ma helemaal kapot. Ik ben nog een beetje gaan zwemmen en heb de badmeester van ons hotel geleerd zwemmen (Ja, je leest het goed)! Elvis is badmeester maar hij weet dus niet hoe hij moet zwemmen, maar na de nodige uurtjes oefenen moet ik zeggen dat hij de schoolslag goed onder de knie had (nog altijd beter dan het ‘zwemmen als een hond’ dat hij voorheen deed. Zo noemt hij het zelf ook, ‘I swim like a dog, that’s much easier’, ja dat zal best maar het ziet er toch niet uit!!!). Ook deze pret verging al snel toen er een paar mannen in het zwembad te dronken werden en ruzie met iedereen begonnen te zoeken. Het leek me wijs en verstandig om ook maar even naar de kamer te gaan.
Tweede week dat pa en ma hier waren heb ik gewerkt en zij hebben wat bij het hotel gehangen. Iedere dag stonden ze trouw om 12u in de middag klaar om met mij te lunchen in Chella’s, het restaurant van het wildlife centre. Heerlijk even geen Afrikaans eten maar gewoon pizza en sandwiches. Deze week is dan ook weer voorbij gevlogen en voor ik het wist was het alweer tijd om afscheid te nemen. Op het moment zelf ging dit gemakkelijker dan verwacht maar de dag erna heb ik me wel treurig gevoeld. Gelukkig had ik genoeg mensen om leuke dingen mee te doen en afleiding te zoeken. Met Tunji gaan zwemmen in hotel Mira Mare, waar het water nu groen was, heel erg apart kleurtje voor een zwembad! ’s Avonds gaan eten in Neptune, mijn nieuwe favoriete restaurant waar je voor weinig geld heerlijk westers kunt eten. Met pa en ma voor de eerste keer hier geweest omdat een andere blanke uit ons hotel ons dit aanbevolen had. Scampi’s met honing en gember, hmmm..
Voor de rest was mijn werkweek hetzelfde als andere weken. Paar dagen met chimps gewerkt waar ik een nieuwe vriend heb gemaakt. Mac, I love him already! Als ik kom aangelopen maakt hij gekke geluidjes om m’n aandacht te krijgen en als ik naar ‘m toe ga, gaat hij m’n arm groomen. Dit is iets dat chimps bij elkaar doen om de opnderlinge band hechter te maken. Mac zit al twee maanden binnen in een kooi omdat hij zo slim is en uit ieder buitenverblijf kan ontsnappen. Elektriciteit of niet, hij vindt altijd wel een weg om uit te breken en het is niet dat hij iemand kwaad doet dan, maar een loslopende chimp is natuurlijk nooit goed. Andreas zegt dat hij de goedheid zelf is. Hij komt naast je zitten en wil meedrinken en eten. Het enige dat hij wil is tussen de mensen zijn. Triestig om te zien dat het arme beest nu iedere dag binnen opgesloten zit, maar ze zijn naar een ‘oplossing’ aan het zoeken om hem niet te laten ontsnappen. Maar zoals we weten zal dit wel even duren op de Afrikaanse manier! Ook weer twee dagen op quarantaine afdeling gewerkt en het is altijd lachen met Killi. Deze week zijn Annelies en Noortje aangekomen. Twee Nederlandse dames, en het is echt heel erg fijn om gewoon lekker Nederlands te praten. Gister na het werk was er een voetbal match tussen de mannen van wildlife centre en mannen van het dorp van Chu John (verzorger van wildlife centre). Na de wedstrijd scheen er een soort van borrel te zijn en hier zijn Emily, Annelies, Noortje en ik dan ook heen gegaan. Eenmaal daar aangekomen bleek het wel even anders te zijn dan we verwachten! Iedereen zat stil rondom tafels en we werden gelijk aangestaard toen we binnenkwamen. De reactie van Noortje was dan ook gelijk, ‘Het is net een begrafenis hier!’.. Haha.. We hebben het niet laat gemaakt en waren om 22u alweer terug, en ik dacht nog dat die Afrikanen zo goed in feestjes bouwen waren!
De week zit er weer op en nu nog 5 te gaan. In het begin dacht ik dat de tijd echt niet voorbij ging maar nu ben ik juist bang dat het te snel gaat. Ik heb me zo goed aangepast en heb het echt naar m’n zin nu. De verzorgers zijn zo leuke en vriendelijk iedere keer weer en dat maakt het werken dan ook extra leuk! Ik ga echt genieten van de laatste weken want wie weet kom ik hier wel nooit meer terug. Alhoewel ik er echt al over na aan ’t denken ben om voor een maandje volgend jaar terug te komen, aangezien pa en ma hebben gezegd dat als ik terug kom, zij me zeker weer komen opzoeken! Dus ondanks de Afrikaanse probleempjes hebben ze het toch erg naar hun zin gehad!
Dikke kus en tot snel maar weer (ik zal deze keer proberen geen twee weken te wachten met m’n volgend verhaal;) )
XoXo
-
26 Maart 2011 - 12:20
Yvonne:
Hallo schatje,
Super, weer een leuk verslag waar we allemaal op aan het wachten waren!
Ja, ondanks dat we ook best wel angstige momenten hebben gehad en ik blauwe billen heb overgehouden van onze wandeling in het regenwoud in Kameroen, was het een hele aparte ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Is hopelijk toch een grapje dat je volgend jaar misschien een maandje terug gaat naar Kameroen en dat pa en ma weer 2 weekjes nakomen?
Oke, we hebben gezegd, stel dat Nicky weer zou gaaan, we zouden haar zeker weer gaan opzoeken! Maar.....daar moeten we nog eens rustig over nadenken.
Schatje, fijne weken nog,
xxxx ma -
26 Maart 2011 - 12:22
Noëlle Jongen:
Lieve Kameroenese Nicky!
Je bent al zo goed ingeburgerd Nicky, ongelooflijk wat goed! Ik weet nog goed dat je in het begin echt je draai moest vinden en niet wist of je wel zou kunnen wennen. En moet je nu eens zien; je denkt er al over na, om volgend jaar terug te komen haha..ik zal alvast uitkijken naar een goed tickets en wie weet, wil je lieve familie wel een beetje sponsoren:)
Heb van mama al verhalen gehoord (muisje achter de koelkast etc.), ze waren erg onder de indruk.
Nicky, geniet van je laatste weken, dat gaat vast en zeker lukken.
Ik ben trots op je!
Lieve groetjes en knuffels, tante N. -
26 Maart 2011 - 12:23
Noëlle Jongen:
Oooohhhh Yvo, niet terugkrabbelen nu!!!!!! -
26 Maart 2011 - 12:47
Veldman:
Lieve NickyPicky!
Ondanks de warmte dan toch maar eindelijk bij internet geraakt? :p
Nog 5 weekjes! Jeej! Can't wait! Ik zal je ouders eens sms'en om een plekje in de auto te reserveren!
Nog heel veel plezier en denk wel even eraan om die witte buik bij te kleuren. Ziet er natuurlijk niet uit anders :p
Grote knuffel -
26 Maart 2011 - 13:21
Nicole :
Hey lieve Nicky, boh zeg wat heb je ons lang laten wachten op dit verslag!!! Weer een heerlijk verslag, en wat leuk dat Yvke en Fred volgend jaar weer bij je op bezoek komen, dat vind ik lief, hahaha. Ik wens je nog een hele mooie tijd, heeeeeeel veel groetjes van mij xxxx -
26 Maart 2011 - 14:20
Jacky:
Eindelijk, daar is weer een nieuw verslag.
Nicky het is weer geweldig.
Wat zal ik dat gaan missen als je over enkele weekjes naar huis komt.
Geniet van de weekjes, die je nog te gaan hebt
groetjes, xxx -
26 Maart 2011 - 14:33
Vati:
Ja inderdaad we hebben in Limbe Kameroen mooie dagen met RUIM VOLDOENDE avontuur beleefd.De mensen zijn aardig maar er is in Kameroen niets voor niets.Voor elke actie die ze voor je ondernemen wordt iets terug verwacht. Desalniettemin zolang je in Limbe blijft is het leven er zo slecht nog niet.We hadden verwacht dat we er iets aan ons gewicht konden doen maar in plaats van af te vallen zijn we eerder van al dat lekkere eten bijgekomen.Nickje geloof me, ik tel de dagen af dat je weer thuis bent.xxx -
26 Maart 2011 - 14:52
Melissa:
Nicky... Iove it =D
Tja corruptie, dat is zo erg in heel Afrika. Bij ons in Malawi konden we ze tenminste nog omkopen met een flesje Cola =)
Oww en die beestjes klinken heerlijk ! nog menselijker dan mensen =) zo veel liefde dat die kunnen geven, hart verwarmend.
Geniet -x- -
26 Maart 2011 - 15:22
Luc:
Haha Nicky, wat een avonturen weer! Ik had je moeder echt wel eens door die jungle willen zien schravelen met twee bewapende jungle-commando's achter haar aan. Geniet van de laatste 5 weken! Heel veel plezier nog. Heel vlee groetjes en topt snel!
Luc. -
26 Maart 2011 - 16:39
TOM:
HAllo liefste zus!!
Wat een mooi verslag alweer ! maar ik wist bijna alles al van papa en mama als je gaat volgend jaar dan kom ik toch ook mee met papa en mama !
Je auto doet het ook nog he haha!
En bucky leeft ook nog hij kan niet wachten tot je er weer bent!
geniet er nog van en tot snel!
Dikke kus tom:D -
26 Maart 2011 - 16:56
Hugo:
Leuk verhaal weer, fijn dat het je daar goed gaat. Spannend allemaal, heel anders als bij ons. Laterzzz. -
26 Maart 2011 - 17:17
Karin:
Kenke, kenke wat hebben we lang moeten wachten op een verslag van je uit Kameroen. Ik weet het je moet hard werken, een verslag maken voor je studie en je kunt alleen overdag naar het internet.
Maar het is altijd zo spannend en leuk om te lezen wat je allemaal beleefd.
Is bijna niet te geloven,dat je er nu al aan denkt om volgend jaar weer terug te gaan. Dan heb je het wel super naar je zin. En wat wil je nog meer Yvo, Fred en Tom komen dan ook weer voor een super luxe vakantie naar Kameroen(hahaha). Geniet nog van de komende 5 weken. En laat ons allemaal mee genieten van al je avonturen daar in Kameroen.
xxxx Karin -
29 Maart 2011 - 07:32
Marit:
beste nicky weer een spannend verhaal,vanaf nu is het aftellen dus toch nog fijne apendagen
groetjes,marit,hippo,silke,moemoe en vava -
29 Maart 2011 - 14:30
Favoriete Broer:
heeyy dicky,
hoe is het in Kameroen...?
Vorrige week was m'n laatste week op schiphol en daar heb ik er weer een paar moeten terugsturen jouw kant op! Met lelijke buck gaat het ook nog stabiel... hij geniet erg van het weer, want het wordt weer lekker en in het weekend hoorde ik dat het +- 24 graden zou worden!!! Dat mooie scheurijzer (polo) van je, loopt als een trein, want Tom vliegt ermee door het mooie Kerkrade!!!
Tot over een paar weekjes zussie xxx -
29 Maart 2011 - 20:58
Fatima:
Heeey Nicky,
Wat leuk om weer een verhaal van je te lezen! Geniet nog van de tijd die je daar bent, knuffel die aapjes maar nu het nog kan.
Je bent echt een topper, you made your dream come true. Een voorbeeld voor ons allen om datgene na te streven wat je gelukkig maakt.
Mooie foto's! Lees je verslagen altijd met een grote glimlach. Mijn mama is super trots op je. Dikke kus xxxx tot snel. -
30 Maart 2011 - 18:41
Oma Marjan:
Liefste kleindochter, leuk om weer een verhaal van je te lezen. En goed te horen, dat je nu zo goed gewend bent en ik weet zeker dat je Kameroen en je apen, zult gaan missen! Fijn dat je ouders weer veilig thuis zijn. Ze hebben genoten, samen met jou en ook nog heel veel te vertellen. Zon in het hart, Oma Marjan. -
01 April 2011 - 14:50
Romke:
Heey Nicky!
wat n leuke verhalen en mooie foto's!!hoop dat je nog n goede maand te gaan hebt...daarna maar weer n datum pakken om opstap te gaan ;)
x -
03 April 2011 - 22:44
Jo Kicken:
Wat schrijf jij leuk, op een manier dat ik er zelf bij zou zijn, dus er zit nog een talent in jou hoor, maar ik zal dat niet tegen je moeder vertellen, voor je ideeen krijgt voor na kameroen.
Zoals je zelf zegt,misschien gaat het nu wat te vlot voorbij, das een heel goed teken, afrika zit al in jouw hart, ik herken dat, zoals ik tegen je moeder zei, je hate it or love it.Hoe dan ook wens je nog prettig verblijf verder, en als jij terug komt, neem warmte en zon mee, dat is daar toch overvloedig.
-
07 April 2011 - 21:43
Theo En Roos-Marie:
hallo Nicky
Weet je nog dat je ons op 24 maart aanspraak toen we het park in Limbe bezochten waar jij aan het werk was bij de apen? We vonden toen en vinden het nog steeds fantatisch, maar ook moedig van jou, dat je voor zo'n stage gekozen hebt. We zijn zelfs(Theo zeker!) een beetje jaloers op jou, zo'n stage zouden wij ook wel willen. En na al jouw verslagen gelezen te hebben helemaal! Erg leuke verslagen, we kunnen ons helemaal verplaatsen in wat je daarom allemaal meemaakt. We zijn inmiddels weer terug in ons koude kikkerlandje en hebben nog dagelijks heimwee naar Kameroen. We hebben ndaar zo'n fijne tijd gehad!
We hopen dat je laatste weken bij de aapjes je nog veel plezier zullen brengen. Geniet er nog maar van! ook wij kijken uit naar je volgende verslag.
Hartelijke groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
