Grappige momenten
Door: nickykonings
Blijf op de hoogte en volg nicky
05 Maart 2011 | Kameroen, Limbe
Hoi lieve vrienden en familie. Ondertussen zijn we weer meer dan een week verder en vandaag is de dag dat pa en ma eindelijk aankomen. Als het goed is zitten ze nu in het vliegtuig of in ieder geval op het vliegveld. Vanavond komen ze aan in Limbe en ik ben erg benieuwd hoe ze hun hotel, Holiday inn vinden. Ik ben woensdag met Jerome (onze security gard) gaan kijken naar het hotel en het zag er wel goed uit. Natuurlijk niet wat ze gewend zijn maar voor Kameroen is het heel wat. Jerome was echt helemaal onder de indruk van het hotel, wooooow your parents will have a goooood time here!! Hmmm ik dacht; oke, het is wel te doen, vergelijk het met een drie sterren hotel in Spanje…
Zaterdag was de grote Mount Cameroon Race. Dit is een hardloopwedstrijd waarbij de hoogste berg van West-Afrika omhoog en omlaag gerend wordt. Als de hardlopers de top van de berg bereikt hebben krijgen ze een bandje. Onderaan de berg gekomen en je blijkt geen bandje te hebben, wordt je bruut uit de race gehaald, dan ben je een valsspeler. Als je het mij vraagt is het al een hele prestatie als je al de helft van de berg bereikt, maar goed. Het was indrukwekkend om te zien, vooral toen de eerste hardloper binnen kwam. Ongelofelijk dat hij nog op z’n benen kon staan. De mensen tilden hem op nadat hij de finish had bereikt. De meeste hardlopers komen strompelend bij de finish aan en moeten ondersteund worden.
Voor deze dag had Jelke een taxi gehuurd, 4000 CFA/uur, omgerekend zo’n €6, kost geen drol dus. Na de Cameroon race zijn we met de taxi naar Mount Cameroon gereden en zijn we een stukje de berg opgelopen. 15 min. en we waren alle drie (Amely, Jelke en ik) kapot. Normaal gesproken als je de top wilt bereiken, doe je daar 2 dagen over. De hardlopers doen dit in 4 uur, erg indrukwekkend dus. Het is ook heel apart om het temperatuursverschil te voelen. Hoe hoger op de berg, hoe kouder het wordt. Heerlijk die frisse wind die je na enkele meters wandelen al voelt. Ik kan me wel voorstellen dat het op de top echt koud moet zijn. Ach wie weet ga ik ook nog eens een poging wagen met Jelke en Amely, maar je moet er een goede conditie voor hebben, en dat hebben we helaas alle drie niet!
Wat ook nog erg apart was is het voorval op de terugweg. Onze taxi chauffeur stopte bij een tankstation (ik denk tenminste dat het dat was) en Papa(ja dat is z’n naam), het kindje van het gastgezin van Jelke, lag op de schoot van mij en Amely te slapen. Een paar mannen merkte dit op en begonnen zich heel raar te gedragen. Ze riepen van alles door het raampje naar Papa. Where’s your Daddy, What’s your name, Where’s your mammie… Ze probeerden de autodeur open te maken en probeerden met meerdere tegelijk in de auto te komen. Gelukkig had onze taxi chauffeur de deuren gesloten en lukte het ze niet om binnen te komen. Ik kan wel zeggen dat we alle drie erg in paniek waren. Op dat moment zegt Jelke ook nog tegen mij, ‘ Nicky, ze zijn ons met busjes in aan ’t sluiten’, toen zag ik de bui al helemaal hangen. Uiteindelijk kwam er een man bij die de taxi chauffeur kende en toen liet hij een bepaald briefje zien en mochten we door rijden. Uiteindelijk bleek dat de mannen dachten dat wij 3 blanke, Papa wilde stelen ofzo. Waarschijnlijk omdat Papa lag te slapen op onze schoot en we met een taxi vertrokken uit de stad. Dit leek er blijkbaar op dat wij Papa wilde verbergen.
Zondag en maandag twee dagen op quarantaine sectie gewerkt en natuurlijk weer helemaal kapot. Gelukkig waren Killi en Ben wel blij met me. I’m a strong woman (volgens de Kameroeners:P). Zondag voedselverrijking gemaakt voor alle aapjes op de quarantaine. Geperste bananen met pindanootjes en bonen (hmmm, aparte combinatie he..)! Dit goedje wordt dan in bekertjes gedaan en in stukjes tuinslang. Dit gaat dan voor een dag de diepvries in en maandag was het smullen maar! De aapjes vonden het geweldig, vooral de kleine agressievelingen waren voor een half uurtje weer even zoet.
Zondag avond ben ik door het gastgezin van Jelke uitgenodigd. Jelke en ik hebben Nederlandse kost voor ze klaar gemaakt. Aardappelen, wortelen, bonen, en meer van dat gezonde voedsel. Ik miste het zout (dat hadden ze niet) en zij misten natuurlijk hun spicy, dat er ook snel werd bijgehaald. En volgens mij eten ze dan wel alles, als het maar spicy genoeg is!!!
Oh ja even een update over Moko. We waren alle drie (Daniel, Amely en ik) toch wel beetje opgelucht dat hij eindelijk groot genoeg was om de nacht bij de andere aapjes te blijven, dit betekend dus dat wij even rust hebben. Even zonder klein kindje dat steeds je eten probeert af te pakken of gewoon lekker op je schouder gaat plassen! Maaar (Pffff) Sofie kwam zondag met een verrassing aan. Een nieuw klein mona aapje! De helft zo groot als Moko en volgens mij net een maandje oud ofzo. Daar mogen wij weer op passen, en dat betekent iedere 2u melk (ook in de nacht). Sofie heeft hem nu een paar dagen, om ons even rust te geven. Maar al snel zal de pret voor ons beginnen! Een nieuwe baby in huis!
Gelukkig veel met chimps gewerkt deze week. Voor de zoveelste keer discussie gehad over het leven in Europa. Alles is beter in Europa volgens Deka. Iedereen heeft geld en kan kopen wat hij wil. Hij wil niets liever dan in Europa wonen. Zelfs al zou hij z’n hele gezin moeten achter laten. Ja die stuur ik iedere maand geld op zegt hij dan. En ze weten dat het leven daar beter is dus ze zullen me steunen. Ja hij heeft natuurlijk wel een beetje gelijk maar alleen geld maakt niet gelukkig. Maar dat wil hij niet geloven. Jullie hebben allemaal geld en kunnen reizen, een huis kopen, auto kopen, geld lenen van de bank (meeste Afrikanen hebben niet eens een bankrekening). Toen kwamen er meerdere verzorgers bij en ging de discussie verder. Ik kon ze niet overtuigen dat hun leven helemaal niet zo slecht is. Het is juist simpel. Niet zo ingewikkeld als het hectische leven in Nederland. Ik dacht altijd, ‘ze weten niet beter’. Wel dus, want ze hebben gezien hoe ‘perfect’ Europa er op de tv uitziet. Toen kwam de niet zo snuggere tuinman/klusjesman erbij. Ik was net aan ’t uitleggen dat Kameroen prachtige natuur heeft, tropisch regenwoud, prachtige dieren. Vraagt de tuinman; Hebben jullie dan geen gras enzo? Jawel, maar niet zoveel als hier, wij hebben meer gebouwen enzo.. Waaaauuuuuuw, was z’n reactie..I wish I could work in Holland.. (Wildlife centre heeft natuurlijk ongelofelijk veel groen, dus er is ook altijd werk voor de tuinman, die zich absoluut niet gerespecteerd voelt). Oke ze hebben wel gelijk. Ze werken echt ongelofelijk hard en het loontje dat ze krijgen kunnen ze net van eten en hun huis betalen. En dan is Peeter(the Amerikaanse big boss die in iedere zin Fucking fucking fucking gebruikt) ook nog iedere morgen aan ’t schelden dat er niet hard genoeg gewerkt wordt. Hij heeft nu een nieuw uitbetalingssysteem bedacht waarbij je moet voldoen aan 10 punten en aan de hand van deze punten wordt je uitbetaald. Je loon kan dus iedere maand verschillen en ik hoorde van Sofie dat een hele hoop verzorgers er dik op achteruit zullen gaan komende maand.. Ik zie de sfeer alweer achteruit gaan. Iedere dag hoor ik ze klagen over geld, ik kan al niet wachten op volgende maand! Het is ook wel grappig om te zien hoe ze van alles dat ze aangeboden krijgen meteen gebruik/misbruik maken. Zo heb ik als voorbeeld; Sofie, Amely, Daniel, de Spaanse dierenarts en haar man en ik waren vis gaan eten. Toen kwam er een werknemer van wildlife centre bijzitten en begon opmerkingen te geven als ‘Waauw, this fish looks gooood’, okay, zei Sofie tegen Payos, ‘You can take some fish’ (dat betekend dus dat zij betaald), ‘but please, do not take the biggest one’. Na 5 min. komt Payos terug met een vis die drie keer de vis van Sofie zelf was, met grote portie Mijonde (soort plant) en een hele berg spicy saus erover. ‘ Payos, what did I say about the size’!!! Haha, lachen op zo’n momenten (en ik blij dat ik niet voor hem hoefde te betalen). Maar dit is dus iets dat ze allemaal doen en je maar gewoon om moet lachen, ze weten niet beter. Als je ze een koekje aanbied nemen ze gewoon de hele doos aan ipv één koekje uit de doos te pakken. Hier ben ik in mijn eerste week heel snel achter gekomen en ondertussen weet ik wel dat ik met dat soort dingen voorzichtig moet zijn, maar nog steeds vergeet ik het wel ’s en denk ik achteraf, ‘shit moet ik het nu terug vragen, en dan is het al te laat’. M’n eerste week zat ik met onze security gard Jerome buiten en ik had een pak koekjes van thuis mee. Ik had ze op tafel gelegd en gezegd, als je ook een wilt, pak maar he.. Ik ging naar het toilet en toen ik terug kwam was de hele doos leeg. Ik denk dat ie ze in z’n zak gestopt had om de nacht door te komen. Ach, die arme kerel heeft honger dacht ik ook nog!
Ik kan nog wel even doorvertellen over dit soort grappige situaties maar nu wordt m’n verhaal wel heel erg lang. Zo meteen naar het strand en vanavond pa en ma opwachten! Ik houd jullie op de hoogte!
Dikke KUS
Zaterdag was de grote Mount Cameroon Race. Dit is een hardloopwedstrijd waarbij de hoogste berg van West-Afrika omhoog en omlaag gerend wordt. Als de hardlopers de top van de berg bereikt hebben krijgen ze een bandje. Onderaan de berg gekomen en je blijkt geen bandje te hebben, wordt je bruut uit de race gehaald, dan ben je een valsspeler. Als je het mij vraagt is het al een hele prestatie als je al de helft van de berg bereikt, maar goed. Het was indrukwekkend om te zien, vooral toen de eerste hardloper binnen kwam. Ongelofelijk dat hij nog op z’n benen kon staan. De mensen tilden hem op nadat hij de finish had bereikt. De meeste hardlopers komen strompelend bij de finish aan en moeten ondersteund worden.
Voor deze dag had Jelke een taxi gehuurd, 4000 CFA/uur, omgerekend zo’n €6, kost geen drol dus. Na de Cameroon race zijn we met de taxi naar Mount Cameroon gereden en zijn we een stukje de berg opgelopen. 15 min. en we waren alle drie (Amely, Jelke en ik) kapot. Normaal gesproken als je de top wilt bereiken, doe je daar 2 dagen over. De hardlopers doen dit in 4 uur, erg indrukwekkend dus. Het is ook heel apart om het temperatuursverschil te voelen. Hoe hoger op de berg, hoe kouder het wordt. Heerlijk die frisse wind die je na enkele meters wandelen al voelt. Ik kan me wel voorstellen dat het op de top echt koud moet zijn. Ach wie weet ga ik ook nog eens een poging wagen met Jelke en Amely, maar je moet er een goede conditie voor hebben, en dat hebben we helaas alle drie niet!
Wat ook nog erg apart was is het voorval op de terugweg. Onze taxi chauffeur stopte bij een tankstation (ik denk tenminste dat het dat was) en Papa(ja dat is z’n naam), het kindje van het gastgezin van Jelke, lag op de schoot van mij en Amely te slapen. Een paar mannen merkte dit op en begonnen zich heel raar te gedragen. Ze riepen van alles door het raampje naar Papa. Where’s your Daddy, What’s your name, Where’s your mammie… Ze probeerden de autodeur open te maken en probeerden met meerdere tegelijk in de auto te komen. Gelukkig had onze taxi chauffeur de deuren gesloten en lukte het ze niet om binnen te komen. Ik kan wel zeggen dat we alle drie erg in paniek waren. Op dat moment zegt Jelke ook nog tegen mij, ‘ Nicky, ze zijn ons met busjes in aan ’t sluiten’, toen zag ik de bui al helemaal hangen. Uiteindelijk kwam er een man bij die de taxi chauffeur kende en toen liet hij een bepaald briefje zien en mochten we door rijden. Uiteindelijk bleek dat de mannen dachten dat wij 3 blanke, Papa wilde stelen ofzo. Waarschijnlijk omdat Papa lag te slapen op onze schoot en we met een taxi vertrokken uit de stad. Dit leek er blijkbaar op dat wij Papa wilde verbergen.
Zondag en maandag twee dagen op quarantaine sectie gewerkt en natuurlijk weer helemaal kapot. Gelukkig waren Killi en Ben wel blij met me. I’m a strong woman (volgens de Kameroeners:P). Zondag voedselverrijking gemaakt voor alle aapjes op de quarantaine. Geperste bananen met pindanootjes en bonen (hmmm, aparte combinatie he..)! Dit goedje wordt dan in bekertjes gedaan en in stukjes tuinslang. Dit gaat dan voor een dag de diepvries in en maandag was het smullen maar! De aapjes vonden het geweldig, vooral de kleine agressievelingen waren voor een half uurtje weer even zoet.
Zondag avond ben ik door het gastgezin van Jelke uitgenodigd. Jelke en ik hebben Nederlandse kost voor ze klaar gemaakt. Aardappelen, wortelen, bonen, en meer van dat gezonde voedsel. Ik miste het zout (dat hadden ze niet) en zij misten natuurlijk hun spicy, dat er ook snel werd bijgehaald. En volgens mij eten ze dan wel alles, als het maar spicy genoeg is!!!
Oh ja even een update over Moko. We waren alle drie (Daniel, Amely en ik) toch wel beetje opgelucht dat hij eindelijk groot genoeg was om de nacht bij de andere aapjes te blijven, dit betekend dus dat wij even rust hebben. Even zonder klein kindje dat steeds je eten probeert af te pakken of gewoon lekker op je schouder gaat plassen! Maaar (Pffff) Sofie kwam zondag met een verrassing aan. Een nieuw klein mona aapje! De helft zo groot als Moko en volgens mij net een maandje oud ofzo. Daar mogen wij weer op passen, en dat betekent iedere 2u melk (ook in de nacht). Sofie heeft hem nu een paar dagen, om ons even rust te geven. Maar al snel zal de pret voor ons beginnen! Een nieuwe baby in huis!
Gelukkig veel met chimps gewerkt deze week. Voor de zoveelste keer discussie gehad over het leven in Europa. Alles is beter in Europa volgens Deka. Iedereen heeft geld en kan kopen wat hij wil. Hij wil niets liever dan in Europa wonen. Zelfs al zou hij z’n hele gezin moeten achter laten. Ja die stuur ik iedere maand geld op zegt hij dan. En ze weten dat het leven daar beter is dus ze zullen me steunen. Ja hij heeft natuurlijk wel een beetje gelijk maar alleen geld maakt niet gelukkig. Maar dat wil hij niet geloven. Jullie hebben allemaal geld en kunnen reizen, een huis kopen, auto kopen, geld lenen van de bank (meeste Afrikanen hebben niet eens een bankrekening). Toen kwamen er meerdere verzorgers bij en ging de discussie verder. Ik kon ze niet overtuigen dat hun leven helemaal niet zo slecht is. Het is juist simpel. Niet zo ingewikkeld als het hectische leven in Nederland. Ik dacht altijd, ‘ze weten niet beter’. Wel dus, want ze hebben gezien hoe ‘perfect’ Europa er op de tv uitziet. Toen kwam de niet zo snuggere tuinman/klusjesman erbij. Ik was net aan ’t uitleggen dat Kameroen prachtige natuur heeft, tropisch regenwoud, prachtige dieren. Vraagt de tuinman; Hebben jullie dan geen gras enzo? Jawel, maar niet zoveel als hier, wij hebben meer gebouwen enzo.. Waaaauuuuuuw, was z’n reactie..I wish I could work in Holland.. (Wildlife centre heeft natuurlijk ongelofelijk veel groen, dus er is ook altijd werk voor de tuinman, die zich absoluut niet gerespecteerd voelt). Oke ze hebben wel gelijk. Ze werken echt ongelofelijk hard en het loontje dat ze krijgen kunnen ze net van eten en hun huis betalen. En dan is Peeter(the Amerikaanse big boss die in iedere zin Fucking fucking fucking gebruikt) ook nog iedere morgen aan ’t schelden dat er niet hard genoeg gewerkt wordt. Hij heeft nu een nieuw uitbetalingssysteem bedacht waarbij je moet voldoen aan 10 punten en aan de hand van deze punten wordt je uitbetaald. Je loon kan dus iedere maand verschillen en ik hoorde van Sofie dat een hele hoop verzorgers er dik op achteruit zullen gaan komende maand.. Ik zie de sfeer alweer achteruit gaan. Iedere dag hoor ik ze klagen over geld, ik kan al niet wachten op volgende maand! Het is ook wel grappig om te zien hoe ze van alles dat ze aangeboden krijgen meteen gebruik/misbruik maken. Zo heb ik als voorbeeld; Sofie, Amely, Daniel, de Spaanse dierenarts en haar man en ik waren vis gaan eten. Toen kwam er een werknemer van wildlife centre bijzitten en begon opmerkingen te geven als ‘Waauw, this fish looks gooood’, okay, zei Sofie tegen Payos, ‘You can take some fish’ (dat betekend dus dat zij betaald), ‘but please, do not take the biggest one’. Na 5 min. komt Payos terug met een vis die drie keer de vis van Sofie zelf was, met grote portie Mijonde (soort plant) en een hele berg spicy saus erover. ‘ Payos, what did I say about the size’!!! Haha, lachen op zo’n momenten (en ik blij dat ik niet voor hem hoefde te betalen). Maar dit is dus iets dat ze allemaal doen en je maar gewoon om moet lachen, ze weten niet beter. Als je ze een koekje aanbied nemen ze gewoon de hele doos aan ipv één koekje uit de doos te pakken. Hier ben ik in mijn eerste week heel snel achter gekomen en ondertussen weet ik wel dat ik met dat soort dingen voorzichtig moet zijn, maar nog steeds vergeet ik het wel ’s en denk ik achteraf, ‘shit moet ik het nu terug vragen, en dan is het al te laat’. M’n eerste week zat ik met onze security gard Jerome buiten en ik had een pak koekjes van thuis mee. Ik had ze op tafel gelegd en gezegd, als je ook een wilt, pak maar he.. Ik ging naar het toilet en toen ik terug kwam was de hele doos leeg. Ik denk dat ie ze in z’n zak gestopt had om de nacht door te komen. Ach, die arme kerel heeft honger dacht ik ook nog!
Ik kan nog wel even doorvertellen over dit soort grappige situaties maar nu wordt m’n verhaal wel heel erg lang. Zo meteen naar het strand en vanavond pa en ma opwachten! Ik houd jullie op de hoogte!
Dikke KUS
-
05 Maart 2011 - 08:34
Gertie:
Liefste Nicky,
Ik ben blij voor je dat je daar een Nederlands meisje hebt leren kennen!! zal idd wel heerlijk zijn om eens normaal te kunnen praten :) :)
Hier in België is het de laatste dagen heel mooi weer geweest maar wel koud!!!! Maar zolang er al zon is ben ik al blij ;)
Bij mij op stage is het ook nog altijd super en krijg af en toe wat 'zakgeld' van Jürgen ( baas van stageplaats) en mag met zijn paarden rijden enzo dus dat is natuurlijk ook helemaal super. Ik wil er echt nooit meer weg en zal er dan ook alles voor doen om er een job te krijgen!!!!
Ik mis je nu toch wel heel heel erg en kijk er super naar uit om je terug te kunnen zien en onnozel te doen en de slappe lach samen te hebben en om eens goed uit te gaan!!
Ik wens je daar nog heel veel plezier en geniet er maar dubbel en dik van want voor je het weet is het voorbij!!!
DIKKE DIKKE KUS!!!!!!! -
05 Maart 2011 - 09:04
Jacky:
Nicky,
bedankt voor je leuke verhaal.
geniet van alle mooie momenten met je ouders.
Ik wens je ook een fijne stranddag, en doe je ouders vanavond de groetjes -
05 Maart 2011 - 09:21
Bianca:
Haha, noemt dat kleine aapje serieus 'makak' :) ? Die Kameroeners zijn wel een kei in namen verzinnen precies. Ik lees je verhalen heel erg graag en ben dan ook altijd heel blij als ik een mailberichtje in mijn inbox heb!
Je zal wel blij zijn nu je je mam en pap kan zien. Nog even en je kan Matsie ook stevig vastpakken!
Gertie heeft gelijk, het weer is hier niet al te best. Het zonnetjes schijnt we, maar het is ijskoud! Het vriest zelfs 's nachts! We willen hier het weer dat jij hebt in Kameroen!!
Geniet van het bezoekje van je ouders en van de tijd die je nog hebt in Kameroen! -
05 Maart 2011 - 09:28
SaNn:
He poppetje!
Altijd leuk om je verhaal te lezen :D
Heel veel plezier met je ouders en de groetjes aan Yfke en Fredje ;)
Hoop je morgen te spreken!
Grote knuffel -
05 Maart 2011 - 10:26
Marit:
hallo nicky ,alweer een verslag om duimen en vingers af te likken,leuk allemaal,veel plezier met je ouders deze week en tot de volgend
dikke knuffel en kusjes ,hippo en marit
-
05 Maart 2011 - 18:33
Noelle & Luc:
Lieve Nicky!
Met veel plezier weer je geweldige verslag gelezen. Spannend verhaal, van jullie in de taxi. We zijn heel blij voor je, dat je leuke conctacten hebt en dingen kunt ondernemen, ook buiten LWC. Yvo en Freddie zijn in aantocht...nog een aantal uurtjes. Geniet ervan!!!
Lieve groetjes, tante N en ome L -
05 Maart 2011 - 22:38
Laurien:
Liefste
Geweldige foto's weer met die aapjes! :) Ik vind het leuk om iedere keer je verhalen weer te lezen! Veel plezier met pa en ma!
Dikke dikke knuffel en kus! -
06 Maart 2011 - 07:18
Noortje Van Neerven:
Hoi Nicky,
Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt.
Geweldig hè!
Volgende week kom ik tegelijk met Annelies, alleen deze keer kom ik niet als vrijwilliger. Ik logeer bij Bama, maar kom jullie zeker opzoeken in het LWC en het vrijwilligershuis. Is het nog steeds mooi weer. De laatste keer in november had ik best veel regen. En..... vallen de mango's van de bomen? Nou, hoop je snel te ontmoeten, geniet met volle teugen want voordat je het weet ben je alweer thuis. groetjes Noortje.
Ik kwam je tegen op deze site omdat ik mijn eigen "oude verhalen" nog eens wilde lezen. Zo leuk om nu jouw verhalen te lezen. tot volgend week -
06 Maart 2011 - 14:27
Karin:
Hallo Kenke.
Alweer een reisveslag en foto's. Elke week weer heel leuk en mooie foto's. Is zo leuk om te lezen wat er allemaal gebeurd daar in Kameroen.
Eindelijk zijn Yvo en Fred ook daar bij je in Kameroen. En kunnen ze alles zelf zien en beleven. Zal beslist een hele bijzondere ervaring voor ze zijn.
Net nog aan oma verteld over je reisverslag, en ik moet je de groetjes van haar doen.
Maak er een mooie tijd van, samen met Yvo en Fred.
Nu weer wachten op het volgende( misschien nog langer) reisverslag en foto's.
xxxxx Karin -
07 Maart 2011 - 12:26
Vatie En Moeke:
Beste mensen nu vanuit Kameroen een live verslag van mensen die het toch van afstand bekijken!
Aankomst op Douala is zoals verwacht chaotisch en het gebouw een grote bouwput.
Na ongeveer 1,5 uur op de koffers gewacht te hebben, op naar Nicky.
Onderweg in het werkelijk pikke donker worden we door de politie aangehouden.
De taxi wordt gecheckt en in orde bevonden,toen waren wij aan de beurt.
De politieagent wilde graag van ons water.De aardige chauffeur reikte hem water aan maar dat bedoelde hij niet, hij wilde van die blanke rijke water.
Ik werd verplicht om midden in de nacht bij een weegstation water te kopen voor hem!!!
Het eerste wat ik dacht was Welcome in Kameroen een van de meest corrupte landen ter wereld.
Het weerzien met Nick was natuurlijk zoals verwacht emotioneel en doordrenkt van geluk.
Ons wachten nu hopelijk , meer momenten van geluk dan er/aanvaringen met de lokale artoriteiten.
Na deze ene dag Kameroen is het respect voor onze dochter met 200 % gestegen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
